Tiho pokrivanje

Sara Ramezani je Iranka koja živi u Srbiji. Po profesiji je urbani dizajner i planer, i učestvovala je u različitim projektima urbanog razvoja koji su se bavili urbanim dizajnom usmerenim na razvoj turizma, stambenim politikama i pametnim gradovima. Pored svojih profesionalnih aktivnosti, bavi se fotografijom, pokušavajući da uhvati suštinu urbanog života. Posvećena je razumevanju složenosti gradova, istraživanju simbiotske veze između ljudi i njihovog okruženja, i ilustrovanju ovih fenomena kroz fotografiju.

Od industrijske revolucije, čovečanstvo se nalazi u beskrajnoj groznici izgradnje i proizvodnje. Sa dolaskom mašina, život je poprimio novi oblik. Porast broja stanovnika u gradovima zahtevao je sve više gradnje infrastrukture i planova razvoja. Tokom ovog vremena, razne ideologije su dolazile i odlazile, podstičući ovu pometnju, i Zemlja je svedočila naglim i neprestanim promenama. Ostaci ovih era i ideologija postali su istorijski simboli ugrađeni u prirodu. U Srbiji, sa njenom istorijom političkih prevrata i ratova, leševi neuspelih, nezavršenih ili uništenih građevinskih projekata poput mostova, zgrada ili cevovoda leže razbacani po gradovima, zasipajući tlo. Ali Zemlja oprašta i, nečujno šireći svoj bujni pokrivač preko ostataka različitih katastrofa i neostvarenih ideja, skriva tvrde, napuštene relikvije prošlosti. Ova selekcija fotografija prikazuje niz napuštenih građevinskih projekata u Beogradu iz različitih perioda i ideoloških era skorašnje prošlosti Srbije: Starog železničkog mosta sa početka 20. veka, hotela Jugoslavija, zastarelih cevovoda i napuštenih građevinskih mašina iz perioda socijalizma, i nikada završenog projekta Akva parka iz najnovijeg perioda tržišne ekonomije, koji svi sada rđaju u tišini i polako ih prekriva zelenilo.