Moje ime je Iva Pejović, imam 21 godinu, i u julu ove godine diplomirala sa na osnovnim studijama arhitekture na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu u Srbiji. Aktivno se bavim istraživanjem i radom u polju arhitekture protekle tri godine, dok se crtanjem, koje primarno koristim kao sredstvo izražavanja i polaznu tačku bilo kog projekta, bavim već 15 godina. Imam i dvomesečno profesionalno iskustvo rada u arhitektonskom birou Remorker, u Beogradu. Izuzetno volim kreativnost i slobodu koju moja buduća profesija pruža. Meni posebno interesantna oblast, u polju arhitekture i urbanizma, jeste urbana regeneracija i revitalizacija napuštenih i nekorišćenih objekata. Prikazan projekat, koji je ujedno i moj diplomski rad na osnovnim studijama, upravo predstavlja jednu vrstu regeneracije gradskog bloka u centru Beograda i intervenciju nad objektima od velikog kulturnog značaja. U budućnosti bih upravo želela da istražujem slične pristupe u praksi, čuvajući objekte od velikog kulturno-istorijskog značaja, dajući im neki novi život u svetu naših savremenih potreba.

Projekat pod nazivom Re-distrikt je veoma složen koncept koji podrazumeva očuvanje postojećeg stanja na lokaciji, na segmentu jednog urbanističkog poteza unutar centra grada Beograda, i njegovu rekonstrukciju i prenamenu. U pitanju je metod interpolacija i regeneracije objekata koji su trenutno namenjeni stanovanju, a odlika su gradske arhitekture 19. i 20. veka u Beogradu. Izrada ovakvog projekta podrazumevala je veoma analitičan proces, odnosno istraživanje stanja postojećih objekata i njihovog potencijala, kao i ispitivanje kako se jedna ovakva struktura prilagođava potrebama savremenog čoveka i sa odgovarajućim intervencijama nastavlja da živi neki nov život. Takođe, ovakvo projektno rešenje nam prikazuje kako možemo zadržati morfologiju bloka i ne narušavati okruženje novim grandioznim arhitektonskim potezima, a ipak dobiti neki potpuno nov sadržaj i posledično sačuvati prostore i objekte od velike društveno-kulturne važnosti lokalne zajednice, specifičnog arhitektonskog narativa. Kao što je već u tekstu rečeno, primenjena su dva osnovna metoda intervencije nad predmetnim blokom. Prvi jeste vid rekonstrukcije i prenamene sačuvanih objekata. On podrazumeva razradu konstruktivnog rešenja jednog starog objekta i uvođenje novih elemenata u isti. U većini slučajeva na lokaciji, ovakav pristup primenjen je čuvanjem ornamentalnih fasadnih zidova objekata, skidanjem kosih krovova i umetanjem nove konstrukcije (sistem čeličnih profila koji stabilizuju staru strukturu) i novih, karakterističnih elemenata (pregradni zidovi i celine od polu-transparentnog polikarbonata). Drugi metod jeste vid interpolacije na nivou manjih celina unutar bloka. Na pojedinim mestima u gusto izgrađenoj sredini umetnuti su novoizgrađeni objekti čije se prizemne etaže mešaju sa prizemnim etažama starih objekata kreirajući paviljonski prostor. Na ovaj način, unutrašnjost objekata i bloka u celini, postaje jedan veoma dinamičan, novi prostor ispunjen mikro-ambijentima, u kojima se prepliću staro i novo. Primarna funkcija objekata na lokaciji jesu manje trgovačke radnje, ateljei, galerije, odnosno prostori u kojima lokalni dizajneri i umetnici mogu da stvaraju i izlažu svoja dela.