Rođena je u Zvorniku (Republika Srpska / Bosna i Hercegovina) 1999. godine. Osnovnu školu i gimnaziju završava u Srebrenici. Osnovne akademske studije arhitekture upisuje 2018. godine na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gdje diplomira 2021. godine. Master akademske studije nastavlja na istom fakultetu i završava ih 2023. godine odbranom master završnog rada „Okamenjena nit: Liminalni prostori Kamenih svatova“. Tokom studija stiče profesionalno iskustvo kroz rad u arhitektonskim biroima u Beogradu i Vroclavu. Učestvovala je na nekoliko arhitektonskih konkursa i konkursa za dizajn, osvojivši nagrade: People’s Choice Award na međunarodnom studentskom konkursu „Art Garden“ u organizaciji platforme uni.xyz, Honorable mention na međunarodnom arhitektonsko-urbanističkom konkursu za Institut za molekularnu i ćelijsku biologiju u Varšavi, treće mjesto za dizajn suvenira opštine Pale u organizaciji Turističke organizacije Pale. Zaposlena je u Odseku za arhitektonsku politiku pri Ministarstvu građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture Republike Srbije.

Eko-tehno park Radan planina Radan planina prepoznatljiva je po Đavoljoj varoši, lokalitetu za koji se vezuje legenda o Kamenim svatovima. Istraživanjem je otkriveno da pomenuta legenda nije jedinstvena samo za ovaj lokalitet u Srbiji, nego se vezuje i za desetine drugih lokaliteta u svijetu, sa jednim uvijek istim elementom – okamenjenom strukturom neobičnog oblika. S obzirom na to da je na Balkanskom poluostrvu identifikovano 11 lokaliteta neobičnih kamenih formacija o čijem nastanku postoje legende o svatovima koji su se okamenili, jedino Đavolja varoš je poznata široj javnosti. Stoga, ideja projekta bila je stvaranje vizitorskog centra Kamenih svatova Balkana upravo kod Đavolje varoši na Radan planini, gdje bi se kroz 11 kilometara dugu pješačku turu prošlo kroz 11 arhitektonski oblikovanih stanica u kojima bi se upotrebom prirodnih potencijala, kao što su voda, vjetar, svjetlost i zvuk, simulirale legende i doživio duh prošlosti koji je precima bio od presudnog značaja pri markiranju prostora koji su ih okruživali. Svaka od stanica pozicionirana je u prirodnom okruženju kakvo je karakteristično za njeno porijeklo, kako bi se u potpunosti doživjeli uslovi okruženja u kojima su se svatovi okamenili, a kroz arhitekturu je izražen element legende koji je uzrok okamenjavanja. Na primjer, za lokalitet Morine karakteristično je okamenjavanje svatova zbog kletve, pa je prostor stanice organizovan tako da ukazuje na kletvu i naizgled bezizlaznu situaciju, dok je lokalitet Medvednica karakterističan po ljubavi mlinarevog sina i siromašne djevojke koje je okamenio vjetar, pa je stanica oblikovana tako da koristi potencijal vjetra i proizvodnju brašna, odnosno da asocira na mlin iz legende. Posebna pažnja u projektu posvećena je očuvanju prirodnog ambijenta i upotrebi prirodnih resursa.