Text de prezentare a autorului/biroului în limba maternă
Anđela Tasković, dizajnerka iz Beograda, trenutno radi u Arhitektonskom birou SARDO Arhitekti dok pohađa master studije iz prostornog dizajna na BAPUSS - Odseku za umetnost i dizajn. Njeno istraživanje obuhvata dizajn enterijera i proizvoda, kao i konceptualnu umetnost, crpeći inspiraciju iz minimalizma, modernizma, evropske savremene umetnosti i svakodnevnih životnih problema. Njeni radovi su izlagani na Salone Satellite 2024, Zagreb Design Week 2020, i Sajmu nameštaja u Beogradu 2018, sa naglaskom na otpornost i ponovnu upotrebu, što joj je donelo priznanje za dizajn proizvoda od reciklirane plastike. Takođe, učestvovala je na raznim grupnim i samostalnim izložbama.
Dragana Koštica je magistrirala politiku i menadžment u kulturi na Univerzitetu umetnosti u Beogradu i doktorirala na Hafencity univerzitetu u Odeljenju za urbanističko planiranje. Njena istraživačka interesovanja obuhvataju urbanu regeneraciju, kreativne gradove, kreativno oblikovanje prostora, brendiranje gradova, teoriju društvenih mreža i mrežno upravljanje, kao i kulturni i kreativni turizam.
Publikacije: Kostica, D. (2024) Urban Transformations of Former Industrial Neighborhoods: Scrutinizing Urban Networks – a Comparison of Savamala (Belgrade) and NDSM Wharf (Amsterdam), HafenCity University.
Descrierea proiectului în limba maternă
Koja je svrha autobuskog stajališta?
Koliko vremena ljudi obično provode čekajući autobus?
Da li ljudi više sede ili stoje dok čekaju autobus?
Da li ljudima treba privatnost dok čekaju autobus?
Da li je potrebno ograđivati celu autobusku stanicu staklenim portalima?
Identifikovani problemi sa funkcionalnošću i dizajnom autobuske stanice:
(1) Najčešće korišćeni materijali za trenutno dominantne autobuske stanice su metal i staklo. Međutim, značajan problem nastaje zbog staklenih portala koji propuštaju svetlost, ne pružajući adekvatnu zaštitu od sunca tokom leta. Pored toga, metalni elementi se brzo zagrevaju na visokim temperaturama, čineći ih neudobnim za sedenje ili oslanjanje.
(2) Površine autobuske stanice su često male. Kada pada kiša, ljudi koji čekaju autobus se gužvaju ispod nadstrešnice kako bi se zaštitili od kiše. Međutim, ovo često nije dovoljno da primi sve. Štaviše, čak i ako je predviđena čekaonica teritorijalno veća od uobičajene, veličina same nadstrešnice ostaje nepromenjena.
(3) Nedostatak zaštite od vetra unutar područja autobuske stanice je jednako problematičan kao i prethodna dva problema. Bilo da je blagi ili jak povetarac, ljudi traže bilo kakav oblik skloništa kako bi izbegli direktno izlaganje vetru. Jedina dostupna mesta za sklonište su obično iza staklenih portala, koji često nisu dovoljni da adekvatno prime sve ljude.
Inovativni dizajn autobuske stanice Moravac zamišljen je kao odgovor na identifikovane probleme.
Dizajn sadrži drvene elemente i elipsoidni krov. Povezujući korisnike sa prirodom kroz upotrebu materijala u svojoj izradi, autobuska stanica Moravac predstavlja siguran i interaktivan prostor koji unosi raznovrsnost u svakodnevni život.
Svaki element ima mogućnost rotacije, omogućavajući korisnicima fleksibilnost da prilagode ambijent prema svojim potrebama. Rotiranjem elemenata u slučaju vetra/kiše/snega ili jakog sunca, korisnici mogu stvoriti sklonište i zaštititi se od direktnog izlaganja ovim elementima. Paneli su opremljeni naslonima za sedenje radi udobnosti.
Površina elipsoidnog krova, kao i rotirajući paneli, izgrađena je sa metalnom podkonstrukcijom i prekrivena drvenim oblogama. Dobro raspoređena rasveta pruža prijatno osvetljenje korisnicima tokom večernjih sati. Pored toga, krov sadrži bazu koja nudi besplatan pristup internetu i punjenje telefona.
